Ραγιαδισμός.Να τι πρέπει να αλλάξει

Αγαπητοί φίλοι γειά σας
Αν και παρακολουθούσα καθημερινά δυστυχώς δεν είχα τον χρόνο να γράψω κάτι.
Οι τελευταίες εξελίξεις αλλά και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις,έστω και αν ελέγχονται για την αξιοπιστία τους, δείχνουν ξεκάθαρα ποιο είναι το πρόβλημα όχι του ΠΑΣΟΚ αλλά της ελληνικής κοινωνίας, ο ραγιαδισμός . Ραγιαδισμός είναι η ανάγκη ορισμένων συγκατοίκων της χώρας μας,δεν λέω συμπολίτες γιατί δεν είναι πολιτες, να έχουν ένα αφεντικό και να το ακολουθούν τυφλά ότι και αν αυτό είναι.Μάλιστα όσο χειρότεροι είναι οι εξουσιαστές τόσο περισσότερο προσκολημένοι είναι οι εξουσιαζόμενοι.Αυτό βέβαια ισχύει για κάθε είδους εξουσία που ακολουθούμε τυφλά.Θυμάμαι ότι όταν είχα ένα μαγαζί βρίσκω κάποιον πελάτη μου που "χάθηκε" και τον ρωτάω γιατί χάθηκε και δεν έρχετε πια.Αυτός τότε αφοπλιστικά μου απαντά ότι ο προηγούμενος ιδιοκτήτης τον έκλεβε και γι'αυτό και τον εκτιμούσε γιατί ήταν ικανός να τον κλέβει και έτσι παρέμενε πελάτης του ενώ εγώ που δεν τον κλέβω στα μάτια του φαίνομαι υποδεέστερος.Για χρόνια αυτό με στοίχιωνε γιατί δεν μπορούσα να το καταλάβω αλλά τώρα είναι ολοφάνερο ραγιαδισμός .
Ασχετα λοιπόν του τι θα κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου ο κόσμος δεν θα τον ακολουθήσει γιατί δεν στοχεύει στα ταπεινά του ένστικτα αλλά στην αλήθεια την προοπτική και την καλυτέρευση της ζωής του τόπου.Λόγια κενά περιεχομένου για όλους αυτούς.Άν όμως τους πει ότι θα τους διορίσει στο δημόσιο χωρίς να το αξίζουν,θα τους αφήσει να καταπατήσουν ότι δάσος έμεινε όρθιο στην ανάγκη "θα σκοτώσει την κατσίκα του γείτονα" τότε να δείτε κόσμο και λαό που θα μαζέψει.Όλες οι δημοσκοπήσεις θα του δίνουν 50 ή και 60 %. Θα γίνει το πρώτο θέμα στις ειδήσεις.
Εδώ λοιπόν μπαίνουμε εμείς όλοι εμείς που τον πιστέψαμε γιατί είναι αυτός που είναι.Γιατί μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτεροι άνθρωποι και πολίτες γιατί μας δημιουργεί την ανάγκη της προσφοράς γιατί μας θυμίζει εμάς τους παλαιότερους μέρες '81 όταν ζούσαμε τον δικό μας "Μάη του 68" ,αν και Οκτώβρης ,όταν πιστεύαμε ότι τώρα πια θα τον αλλάξουμε τον τόπο.Αυτό λοιπόν πρέπει να γίνει και τώρα.Να αλλάξουμε τον κόσμο.Να τον κάνουμε να πιστέψει ότι μπορεί και πρέπει να ζήσει καλύτερα.Ότι όλα δεν είναι μαύρα,ότι δεν χρειάζεται κανένα αφεντικό για να επιζήσει.
Εκείνο λοιπόν που χρειάζεται εδώ είναι μια επανάσταση συνειδήσεων. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που έγινε το '81 με τον Αντρέα ή και με τόσες άλλες χρονικά σημαντικές στιγμές της ιστορίας του τόπου μας όπου είχαμε αντίστοιχες αλλαγές της "προδιαγραφόμενης μοίρας".
Εκεί λοιπόν πρέπει να στραφεί ο αγώνας μας στην ανάδειξη της αυτής της ανάγκης.Το ΠΑΣΟΚ το έχει καταλάβει και ειδικά ο πρόεδρος εκεί στοχεύει εκεί πρέπει κι εμείς να στοχεύσουμε ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ. Ένα όχι στην διαφθορά ένα όχι στην αναξιοκρατία ένα όχι σε κάθε είδους φιλικό διορισμό.Όχι στους κολλητούς, όχι στους "φίλους" και τους "δικούς μας".Ο κάθε ένας από εμάς πρέπει να γίνει με τον τρόπο του "απόστολος" αυτής της "επανάστασης" που θα πρέπει να γίνει ένα κύμα μια θάλασσα που θα παρασύρει τα πάντα στο πέρασμα του αλλά θα βάλει και όρια που κάποιοι αύριο δεν θα μπορούν να τα ξεπεράσουν.
Καλό αγώνα λοιπόν σύντροφοι.Καλό αγώνα

Αγαπητέ Thepos,
Επαναφέρω απόσπασμα απο σκέψεις που διατύπωσα στο άρθρο μου με τίτλο "Πρόκληση για όλους μας" στις 14 Μαρτίου 2008, όπου σημειώνω.
"Ζούμε την εποχή μιας «απολιτίκ» συμπεριφοράς όπου,
όσο αδίστακτος και καπάτσος εμφανίζεται κανείς , τόσο «καταλληλότερος»
φαντάζει στα μάτια της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων. Γι αυτό και οι
προεκλογικοί αγώνες των πολιτικών (για να έχουν ελπίδα εκλογής)
στηρίζονται κατά κανόνα , όχι τόσο στις αρχές και τις ιδέες που
εκφράζουν τα κόμματά τους , όσο στην επίδειξη «καπατσοσύνης» και
διασυνδέσεων με πολιτικούς ή οικονομικούς παράγοντες που θα προσέδιδαν
την απαραίτητη «ισχύ» για επιτυχή διεκπεραίωση των επιθυμιών των
«πιστών» ψηφοφόρων ή καλύτερα των ικανών «ψηφοσυλλεκτών» . Η κατάσταση
στην Εκπαίδευση αναπαράγει την κατάλληλη πρώτη ύλη για τη συντήρηση
αυτού του φαύλου κύκλου, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία αποφοίτων
Λυκείου και των πτυχιούχων των διάφορων Πανεπιστημιακών σχολών (με
εξαίρεση τους ψωνισμένους με την επιστήμη τους) είναι απλοί κάτοχοι
τίτλων , χωρίς ουσιαστικό επιστημονικό αντίκρισμα. Σταθερά
προσανατολισμένοι όλοι στην εξασφάλιση του «χαρτιού» σαν εισιτήριου για
την ελπίδα. Πάρα πολλοί βλέπουν τα μέτρα αξιοκρατίας που θεσμοθετήθηκαν
από το ΠΑΣΟΚ (Νόμος Πεπονή , ΑΣΕΠ) σαν μειονεκτήματα πλέον και εμπόδια
στην προσωπική τους ανέλιξη".
Καταλήγοντας:
"Ένας ηγέτης του ΠΑΣΟΚ που θα έπειθε ότι θα διαχειρίζονταν καλύτερα το
ίδιο σύστημα εξουσιών , σε σχέση με τη σημερινή εμφανώς ανίκανη ηγεσία
της Ν.Δ. ,πιθανόν να κέρδιζε γρήγορα τις εκλογές , όμως δεν θα άλλαζε
καθόλου τον πυρήνα της υπάρχουσας πολιτικής κατάστασης. Ο ηγέτης που
στοχεύει στην αλλαγή του πολιτικού συστήματος προς όφελος της κοινωνίας
δεν διακατέχεται από το άγχος της εξουσίας. Μένει σταθερός και
προπαντός συνεπής στις αξίες , στα οράματα και στους ξεκάθαρους στόχους
του και αργά, αλλά σταθερά προστίθενται οι δυνάμεις που απαιτούνται,
ώσπου να φτάσουν στο κρίσιμο άθροισμα για τη νέα ανατροπή του πολιτικού
σκηνικού, που θα έχει διάρκεια , μα προπαντός όφελος για τον Ελληνικό
λαό.
Όταν ηττηθεί η φιλοσοφία του «ο καθένας για τον εαυτό του», όταν ο
μέσος ψηφοφόρος θα πάψει να αναζητά το πολιτικό ¨δεκανίκι¨ , που θα τον
οδηγήσει στην προσωπική του γη της επαγγελίας ανεξάρτητα από τα
μονοπάτια που θα διαβεί. ‘Οταν συνειδητοποιήσουμε οι περισσότεροι ότι
αυτή η λογική δεν οδηγεί πουθενά , ότι όλοι μας γινόμαστε όμηροι των
¨κολλητών¨, των ¨κουμπάρων¨ και των «κατάλληλων» σε ένα σύστημα
διεφθαρμένο και αποκρουστικό , που τον τελευταίο καιρό δείχνει την
ασχήμια του σε όλες της τις εκφάνσεις"
Ενισχύω λοιπόν την άποψή σου και πιστεύω ότι η σημερινή συγκυρία δίνει στο Γιώργο Παπανδρέου και στο ΠΑΣΟΚ τη μοναδική ευκαιρία να ηγηθεί ενός νέου "Ανένδοτου" αγώνα , που στόχο θα έχει την ανατροπή του σημερινού σάπιου συστήματος εξουσίας σε μια κατεύθυνση επαναπροσδιορισμού των κανόνων του πολιτικού παιχνιδιού πανω σε αξίες διαφάνειας, ισονομίας και αξιοκρατίας για αναδιανομή του εθνικού πλούτου, καλώντας τις υγιείς πολιτικές δυνάμεις του τόπου και τους νέους να συνδράμουν σ΄αυτόν τον αγώνα σε μια προσπάθεια να αποτινάξουν όλοι το ραγιαδισμό απέναντι στην πολιτική και οικονομική εξουσία των "αφεντικών" αυτού του τόπου.

Χαίρομαι που συμμετέχω στο Φόρουμ

Όλοι απαιτούν από τον Γ. Παπανδρέου να κάνει κάτι. Ο Κύριος Ρουσόπουλος του συστήνει να κάνει μόνος του εξεταστική επιτροπή στο ΠΑΣΟΚ, και εξεταστικό κέντρο αν θέλει… Η κυβέρνηση του αποδίδει ευθύνες ότι τα σκάνδαλα πρέπει να τα διαλευκάνει ο ίδιος!!! Τα ΜΜΕ μας πληροφορούν ότι ο Γ Παπανδρέου ευθύνεται ότι η χώρα κατάντησε έτσι… γιατί δεν κάνει αποτελεσματική αντιπολίτευση! Άκουσα και τον Κ Τσίπρα να μας ενημερώνει ότι Ο Γ. Παπανδρέου είναι συνυπεύθυνος για τα σκάνδαλα αφού ήταν υπουργός εξωτερικών στην κυβέρνηση Σημίτη. Δεν βλέπουμε την ίδια ευαισθησία να δείχνει και για την σημερινή υπουργό την κ. Μπακογιάννη. Γιατί δεν την εγκαλεί για τα σημερινά σκάνδαλα; Αυτή την διαστροφή να φταίει για τα πάντα μόνο ο Παπανδρέου και κανένας άλλος για ότι και αν συνέβη στη χώρα μετά το θάνατο του Ανδρέα, μου είναι αδύνατο να την καταλάβω!!! Πάντως μέσα στο παραλήρημα τους έχουν και κάποιο δίκιο. Όλοι απαιτούν από τον Γιώργο να κάνει κάτι γιατί βαθειά μέσα τους ξέρουν ότι είναι ο μόνος που ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ να κάνει κάτι για την Ελλάδα! από πού αλλού να περιμένουμε; Προσέξατε όμως κάτι; Το κόψανε το «Γιωργάκη»ς και το δεν «μπορεί το παιδί».

Υπάρχουν οι ραγιάδες, οι προσκυνημένοι συμφεροντολόγοι που πάνε όπου φυσάει ο άνεμος. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που έχουν αποστασιοποιηθεί, που έχουν αηδιάσει από τα σκάνδαλα, την αδικία, την αδιαφορία των πολιτικών για τα προβλήματα τους. Αυτοί στις δημοσκοπήσεις αποτελούν τον κ. Κανένα. Αυτοί που περιμένουν να δουν λίγο φως. Αυτούς ποιος θα τους πλησιάσει; Δεν φτάνει μόνο να είναι σωστός ο Πρόεδρος αλλά πρέπει να πιστεύει αυτές τις αξίες και να δουλεύει γι αυτές όλη η Πυραμίδα του κόμματος. Το γεγονός ότι ο κ. Κανένας όλο και μεγαλώνει αποδεικνύει ότι από πρόεδρο μεν πάμε καλά αλλά οι παρακάτω κάτι δεν κάνουν καλά…Δημόσια υπηρεσία το κατάντησαν το κόμμα. Περιμένετε στο ακουστικό σας...

Αγαπητή Ελένη,
Φοβάμαι ότι οι περισσότεροι απο τους παρακάτω δεν έχουν πειστεί ή δεν κατάλαβαν ακόμη που "έκατσε" η μπίλια , σε ότι αφορά τα ενδοπασοκικά δρώμενα. Πόσο μάλλον οι Ο.Φ.Α. (Όπου Φυσσάει ο Άνεμος) του ευρύτερου εκλογικού σώματος, που καθορίζουν και το εκλογικό αποτέλεσμα!

Σερφάροντας στο διαδίκτυο έπεσα πάνω σ΄αυτό το κείμενο απο άγνωστο συγγραφέα.
Ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τα γρφόμενα το κείμενο παρουσιάζει ενδιαφέρον!
Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ !!!


Λένε ότι από μικρό κι’ από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Μέγα λάθος!!
Τη μαθαίνεις κι’ από μεγάλο και λογικό, αρκεί …να τάχει πάρει στο κρανίο.
Η παραπάνω φράση είναι μάλλον η πιο χαρακτηριστική περίπτωση και αποτελεί ίσως την μεγαλύτερη συνεισφορά του εθνάρχη σ’ αυτόν τον τόπο.
Όχι γιατί δεν το ξέραμε – πάντα την σιγοψιθυρίζαμε μεταξύ μας - αλλά γιατί από τη στιγμή που την είπε κι’ ο μακαρίτης, μπορούμε να την βροντοφωνάζουμε χωρίς να φοβόμαστε ότι κάποιος ηλίθιος θα μας σύρει στα δικαστήρια με το αιτιολογικό ότι προσβάλλουμε το εθνικό μεγαλείο ή ότι μειώνουμε την εθνική αξιοπρέπεια.
Το γιατί δεν έκανε κανένας μήνυση στον συγχωρεμένο για αποκάλυψη κρατικού μυστικού αποτελεί ένα ερώτημα εξίσου σημαντικό με το ερώτημα «Ποιος επί τέλους κυβερνάει αυτή χώρα;»
Προφανώς ο μακαρίτης δεν την είπε υπονοώντας τους απλούς πολίτες.
Στους ανθρώπους της εξουσίας αναφέρονταν, δηλαδή σε ανθρώπους των οποίων οι αποφάσεις επηρεάζουν, ρυθμίζουν ή ακόμη και καθορίζουν τη ζωή των άλλων ανθρώπων.
Με αυτή την έννοια δεν έχουμε μόνο πολιτική εξουσία.
Μπορούμε να διακρίνουμε - σε μια πρώτη κατηγοριοποίηση - τις εξής:

α) κοινωνική εξουσία – οι επώνυμοι. Γι’ αυτό και όλοι πλέον διεκδικούν τα 15 λεπτά δημοσιότητας. Η πλέον θλιβερή φιλοδοξία.


β) οικονομική εξουσία – η πλέον ζηλευτή. Εκείνο το αρχαίο ρητό «Τον πλούτον πολλοί εμίσησαν, την δόξαν ουδείς» δεν ισχύει πλέον. Σήμερα είσαι ότι έχεις.
Αν δεν έχεις, απλούστατα δεν είσαι - δεν υπάρχεις.
Η φτώχεια είναι το μόνο έγκλημα που δεν συγχωρείται και επισύρει ισόβια ποινή.
Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι εκπρόσωποι κάθε μορφής εξουσίας και γι αυτό τελικός τους στόχος είναι να μεταπηδήσουν στην οικονομική εξουσία.
Ακόμη και την πολιτική εξουσία, σαν εφαλτήριο για την οικονομική την βλέπουν.


γ) πνευματική εξουσία – μην ξεχνάμε τους (σχεδόν ανύπαρκτους σήμερα) πνευματικούς ταγούς. Τα σημερινά ψευδεπίγραφα και αξιοθρήνητα υποκατάστατά τους μόνο μελαγχολικά χαμόγελα προξενούν.
Άλλωστε ποιος και γιατί να ασχοληθεί με τη γνώση; Η γνώση στην Ελλάδα δεν αμείβεται εκτός αν είναι on camera!!!


δ) εξουσία των ΜΜΕ. Η πλέον ύπουλη και επικίνδυνη. Κοιμίζει συνειδήσεις και ασκεί την πλέον αποτελεσματική πλύση εγκεφάλου προκειμένου να κάνει τη δουλειά της. (Είδατε το δίδυμο Χοντρός – Λιγνός
Δεν την αμφισβητεί κανένας λογικός άνθρωπος.
Ο πόλεμος μεταξύ δημοσιογράφων, εκδοτών και πολιτικής εξουσίας είναι συναρπαστικός και προσωπικά εύχομαι να συνεχιστεί «μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός τους». Αρκεί τα θύματα να είναι μόνον από αυτούς τους χώρους.


ε) ποδοσφαιρική εξουσία. Ο ιδιοκτήτης ή ο μεγαλομέτοχος της ομάδας, με μια απόφασή του κάνει ευτυχισμένους ή δυστυχισμένους χιλιάδες αφελείς οπαδούς.
Και το χειρότερο είναι ότι ασκεί πίεση στην εκάστοτε πολιτική εξουσία.
Η έννοια «επαγγελματικός αθλητισμός» είναι η πλέον αντιφατική έννοια.
Θυμίζει τα εκτροφεία μονομάχων που διατηρούσαν κάποιοι ισχυροί Ρωμαίοι την εποχή της Ρωμαϊκής παντοδυναμίας. (Λίγο μετά άρχισε η κατάρρευση).
Θεωρώ αδιανόητο να «παίζει μπάλα» κάποιος και να πληρώνεται.
Πως είναι δυνατόν να παίζει και να πληρώνεται κάποιος, όταν άλλοι εργάζονται και δεν πληρώνονται;
Και μιλάμε για αστρονομικά ποσά.
Πώς είναι δυνατόν φτωχοί και μεροκαματιάρηδες άνθρωποι, όχι απλά να ανέχονται αλλά να χειροκροτούν αυτή την κατάσταση;
Μόνο μια ερμηνεία υπάρχει!
Η κατά κεφαλήν βλακεία στη χώρα μας να είναι μεγαλύτερη από το κατά κεφαλήν ΑΕΠ!!!.


στ) θρησκευτική εξουσία. Το εξουσιαστικό δίδυμο - πρότυπο “φύλαρχος και μάγος” κυριαρχεί σε όλες τις πρωτόγονες κοινωνίες, γιατί όχι και στην ελληνική;
Άλλωστε οι τιμές αρχηγού κράτους που αποδίδονται στους θρησκευτικούς ηγέτες όταν εγκαταλείπουν τα εγκόσμια, μαρτυρεί ότι το εξουσιαστικό δίδυμο χαίρει άκρας υγείας.
ζ) εξουσία των μανδαρίνων.
Πολλά πολιτικά πρόσωπα είναι άσχετα με τον χώρο του οποίου προΐστανται.
Οι «ανίδεες διοικήσεις» δεν αφορούν μόνον 5 - 10 ταμεία. Είναι η εφιαλτική πραγματικότητα που διαμόρφωσαν οι κατά καιρούς ηλίθιοι που διαχειρίζονται τις τύχες αυτού του τόπου.
Αλλά ακόμη κι’ αν ξέρουν κάποιοι κάτι, αλλάζουν ρόλους τόσο συχνά (οι περίφημοι ανασχηματισμοί, αναδομήσεις καρατομήσεις κλπ.) που δεν προλαβαίνουν ούτε να ενημερωθούν, ούτε να προσφέρουν έργο.
Κατ’ ανάγκην διοικούν μέσω του γενικού γραμματέα (κάθε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα ΔΕΝ είναι συμπτωματική) και μιας κλίκας μανδαρίνων που «ξέρουν τη δουλειά».
Συνήθως οι μανδαρίνοι της Ελλάδας είναι άτομα που προέρχονται από κοινωνικά στρώματα χαμηλής έως μηδενικής παιδείας και ήθους, μέτριας νοημοσύνης αλλά με μεγάλες φιλοδοξίες και ισχυρά ένστικτα επιβίωσης και «κοινωνικής ανάδειξης». Άλλωστε είναι γνωστό οτι όσο πιο πρωτόγονος είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο ισχυρά ένστικτα διαθέτει.
Προσκολλώνται σε κάποιο κόμμα εξουσίας και … η συνέχεια είναι γνωστή.
Η ικανοποίηση που αισθάνονται όταν στον οικογενειακό τους περίγυρο, ή στον κοινωνικό τους μικρόκοσμο γίνονται αντικείμενο θαυμασμού αλλά και παράδειγμα προς μίμηση, δικαιολογεί και δικαιώνει κάθε εξευτελισμό που υπέστησαν μέχρι να «καταλάβουν τη θέση».
Που να ξέρει η κυρά Μαλάμω όταν λέει στο γιό της «Διάβασε να γίνεις σαν τον Γιάννη του μπάρμπα Νίκου», πόσες κατουρημένες ποδιές φίλησε και πόσα χιλιόμετρα αφίσες κόλλησε ο Γιάννης του μπάρμπα Νίκου!!!
Τέτοια ζωντανά παρεπιδημούν σε κάθε χώρο και σε κάθε μορφή εξουσίας.
Είναι τα γνωστά σαπρόφυτα που αποτελούν το «περιβάλλον» των ισχυρών.
Πόσες φορές ακούσαμε ή διαβάσαμε π.χ. τη φράση: Από το περιβάλλον του κ. Ξύπνιου Αγυρτόπουλου διέρρευσε ότι… κλπ.»
Δεν υπάρχει «περιβάλλον» στο χώρο του αθλητισμού; Στον χώρο της πολιτικής;
Στον χώρο των ΜΜΕ; Και πάει λέγοντας.
Μιλάμε για τα πιο άχρηστα και πιο επικίνδυνα ζωντανά του πλανήτη.
Και το χειρότερο είναι οτι αυτά τα σαπρόφυτα διακρίνονται για την μακροζωία τους. (Θα τα φάνε οι τύψεις Έτσι δεν συμβάλλουν ούτε στην οικολογική διαδικασία της ανακύκλωσης.
η) εξουσία των όπλων. Η πλέον καθετοποιημένη επιχείρηση εξουσίας. Παραγωγή – εμπορία – χρήση – καταστροφή και πάλι από την αρχή. Η πλέον ωμή και κυνική μορφή εξουσίας. Το ότι δεν την νοιώθουμε στο πετσί μας τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και δεν μας εκβιάζει. (Μην αγοράζετε όπλα από μας και τα λέμε!!!)
Είναι απόλυτα φυσιολογικό οι διάφορες μορφές εξουσίας να λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία με συχνό το φαινόμενο της μεταξύ τους όσμωσης και διαπίδυσης, αλλά και ως αντίπαλα στρατόπεδα με συχνές συγκρούσεις, αφού ο στόχος είναι κοινός.
Η εξασφάλιση όσο το δυνατόν μεγαλύτερης δύναμης και κοινωνικής επιρροής.
Για ποιο λόγο;
Για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ικανοποίηση του εγωισμού και του ναρκισσισμού που εμφωλεύει στο διεστραμμένο μυαλό τους.
Αμφιβάλλει κανένας ότι οι άνθρωποι της εξουσίας πάσχουν από εγωπάθεια;
Την άποψη ότι δήθεν επιδιώκουν την – όποιας μορφής - εξουσία για να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, μόνον ηλίθιοι την πιστεύουν και μόνον αγύρτες την υποστηρίζουν. Θα προσέφεραν πολύ περισσότερο αν συμμετείχαν στα συσσίτια απόρων. Αλλά αυτά δεν έχουν προβολή. Ή αν κάθονταν στο σπίτι τους με τη νοσοκόμα τους να τους δίνει τα ψυχοφάρμακά τους.

Έτσι κάθε προσπάθεια να απαγκιστρωθεί η πολιτική από τα «διαπλεκόμενα» είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη, ακόμη και αν είναι ειλικρινής.
Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι «Πώς μπορούμε να απελευθερώσουμε την πολιτική από τα διαπλεκόμενα», αλλά «Αν μπορεί πλέον (στην κατάντια που βρισκόμαστε) να υπάρξει πολιτική χωρίς διαπλεκόμενα».

Το ατύχημα για τον απλό πολίτη είναι οτι όπως διαμορφώθηκε η κοινωνία μας, οι διάφορες μορφές εξουσίας είναι σαν τις σωματικές ανάγκες, δηλ. σιχαμερές αλλά απαραίτητες.
Και προφανώς αν συνεχίσουμε τον παραλληλισμό θα δούμε οτι και τα σαπρόφυτα της εξουσίας, κάθε εξουσίας, οικονομικής - κοινωνικής – ΜΜΕ κλπ. είναι σαν τα προϊόντα των σωματικών αναγκών, αηδιαστικά και δύσοσμα.

Το επόμενο ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι:
Γιατί φτάσαμε ως εδώ;
Κάθε κοινωνία έχει την εξουσία αλλά και τη διαφθορά που της αξίζει.
Η κατάντια της Ελλάδας είναι ερμηνεύσιμη για όποιον έχει το θάρρος να δει κατάματα την πραγματικότητα.
Ας υποθέσουμε ότι χωρίζουμε τους ανθρώπους μιας κοινωνίας σε δυο ομάδες, Α και Β. Στην ομάδα Α τοποθετούμε τους ιδεολόγους, τους πατριώτες, τους γενναίους, τους αλτρουιστές, τους αξιοπρεπείς, τους τίμιους και γενικά τους ανθρώπους με αξίες.
Στην ομάδα Β τοποθετούμε τους δειλούς, τους συμβιβασμένους, τους μαυραγορίτες, τους προδότες, τους γλύφτες, τους κλέφτες και γενικά τους ανθρώπους χωρίς ηθικές αξίες.
Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλάβουμε ότι σε περίπτωση πολέμου, η ομάδα Α θα έχει πολλαπλάσιες απώλειες από την ομάδα Β.
Η Ελλάδα μέσα στον 20ο αιώνα έζησε πέντε (5) πολέμους! (Δυο Βαλκανικοί, δυο παγκόσμιοι και ένας Εμφύλιος).
Καταλαβαίνετε πόσοι αξιόλογοι άνθρωποι χάθηκαν και τι ανάξια πλάσματα επιβίωσαν! Ο ανθός της Ρωμιοσύνης εξοντώθηκε.
Η χειρότερη συνέπεια κάθε πολέμου είναι ότι σκοτώνονται οι άνθρωποι με αρετές και ζουν τα σαπρόφυτα. Κάποιες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Από αυτούς που επιβίωσαν προέκυψε η μεταπολεμική κοινωνία και η μεταπολεμική εξουσία – κάθε μορφής εξουσία - στην Ελλάδα.
Και απόγονοι αυτών που επιβίωσαν είμαστε εμείς και αυτοί που μας εξουσιάζουν.
Να μας χαιρόμαστε!!
Με τι αρετές θα μεγαλώσει ο γλύφτης τα παιδιά του;
Τι αξίες θα τους μεταδώσει ο μαυραγορίτης;
Τι γονίδια θα μεταβιβάσει ο δειλός στους απογόνους του; Και πάει λέγοντας.
Γιατί να μας εκπλήσσει η κατάντια και η διαφθορά;
Τούτος ο τόπος θα ξαναβρεί το δρόμο του, αλλά χρειάζονται κάποιες γενιές για να στρώσει πάλι η ράτσα! Μέχρι τότε έτσι θα πορευόμαστε

Καταπληκτική ανάλυση! Το κείμενο είναι συλλεκτικό και τολμώ να πω ότι σε πολλά σημεία μου θυμίζει Σωκρατική σκέψη. Θέλοντας να δώσω μια νότα αισιοδοξίας, τα παλικάρια και οι ήρωες που χάθηκαν σε αυτούς τους 5 πολέμους έχουν καταφέρει να εμπνεύσουν μια κρίσημη μάζα ατόμων με υγιείς φιλοδοξίες και ένα αίσθημα περι δικαίου ισχυρότερο από το μέσο όρο . Παρά την κατάντια μας δηλαδή έχουμε κληρονομήσει ως χώρα έναν υπολογίσιμο αριθμό "τρελών" ιδεολόγων σε κάθε πόστο και αυτό μας καθιστά ακόμα υπολογίσιμους στην διεθνή σκακιέρα. Φυσικά αν εκδημοκρατιστούν λίγο οι θεσμοί με τους οποίους εκλέγονται και ασκούν εξουσία οι εραιτοί, τότε ίσως τέτοιοι άνθρωποι να αναδεικνύονται πιο εύκολα στις ηγετικές ομάδες.

Έψαξα στο internet για τον συγγραφέα με την ελπίδα να τον εντοπίσω. Δυστυχώς μόνο που βρήκα είναι το ψευδώνυμο DOMINUS. Το κείμενο βρίσκεται ως ανώνυμο σχόλιο στο press-gr.blogspot.com. (http://press-gr.blogspot.com/2008/02/parapolitikiblogspotcom.html).