Πρέπει να σεβόμαστε έναν τέως προθυπουργό;

Ο κόσμος, οι δημοσιογράφοι αλλά κυρίως τα στελέχη που στηρίζουν τον κ. Σημίτη μας υπενθυμίζουν συνεχώς ότι πρέπει να τον σεβόμαστε σαν τέως προθυπουργό. Πρέπει τελικά να σεβόμαστε άραγε ένα τέως πρωθυπουργό; Αυτό εξαρτάται καταρχάς από τον ίδιο, κατά πόσο σέβεται δηλαδή ο ίδιος τον εαυτό του. Αν θέλεις να σε σέβονται σαν πρώην πρωθυπουργό θα πρέπει να παραμείνεις πρώην πρωθυπουργός! Στην προκειμένη περίπτωση ο κ. Σημίτης ο ίδιος υποβάθμισε τον εαυτό του σε απλό βουλευτή. Από δήμαρχος κλητήρας δηλαδή! Γιατί το έκανε αυτό ένας άνθρωπος πάνω από 70 χρόνων; Από ότι φαίνεται εκ των υστέρων μπορούμε να συμπεράνουμε ότι δεν είχε ειλικρινή πρόθεση να αφήσει την πρωθυπουργία. Η παραίτηση του υπέρ του Γ. Παπανδρέου ήταν απλά ένας ελιγμός για να αποφύγει την σύνδεση του ονόματος του με μια σίγουρη και αναπόφευκτη ήττα (!) Αφού λοιπόν πέρασε την κακοτοπιά, φόρτωσε την ήττα στο Γιώργο, νομίζει ότι είναι αρκετά έξυπνος να μανουβράρει ξανά έτσι την κατάσταση ώστε να επανέλθει στο τιμόνι του ΠΑΣΟΚ σαν σωτήρας, βγάζοντας όλους τους άλλους σκάρτους. Για το λόγο αυτό συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο σαν να είναι αυτονόητο ότι το κόμμα του ανήκει και γενικά θεωρεί τον εαυτό του κηδεμόνα και αδιαμφισβήτητο «ηγέτη». Ας του θυμίσουμε λοιπόν ότι σαν πρωθυπουργός οδήγησε το κόμμα στην ήττα, και τώρα πια είναι απλός βουλευτής. Αν ήθελε να διατηρήσει για τον εαυτό του τον ρόλο του προέδρου του κόμματος θα μπορούσε να διεκδικήσει δημοκρατικά και θεσμικά αυτόν τον ρόλο. Αφού λοιπόν επέλεξε να παραμείνει απλώς βουλευτής θα πρέπει να ενεργεί συλλογικά και μέσα από τα θεσμικά όργανα (πχ Συνέδριο) αφήνοντας τον ρόλο του προέδρου σε αυτόν που είχε την γενναιότητα να αναλάβει στα δύσκολα χωρίς να σκεφτεί το προσωπικό κόστος της επερχόμενης ήττας. Ο Γ. Παπανδρέου είναι ο πρώτος πρόεδρος τον οποίο εξέλεξε για δυο συνεχόμενες φορές κατευθείαν η βάση του ΠΑΣΟΚ. Είναι άνθρωπος που ενεργεί με υπομονή και σύνεση βάζοντας σε πρώτη πρωταιρεότητα την Ελλάδα, μετά το κίνημα και μετά το προσωπικό του συμφέρον. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει τα κότσια και το σθένος να βάλει στη θέση του οποιονδήποτε επιβουλεύεται το προσωπικό όραμα που έχει για την Ελλάδα, το όραμα της Συμμετοχικής Δημοκρατίας. Όταν λέει ότι πρέπει ο λαός να αποφασίζει για την τύχη του το εννοεί. Και δεν εννοεί μόνο τον Ελληνικό λαό αλλά γενικά το μέλλον της Ευρώπης. Αν και ψήφισε στην βουλή την ευρωπαϊκή συνθήκη θεώρησε σκόπιμο να ενημερώσει τον ελληνικό λαό και να του ζητήσει να πάρει θέση. Πόσοι από εμάς γνωρίζουν τι λέει αυτή η συνθήκη που πρόκειται να δεσμεύσει το μέλλον μας; Γιατί να μην γνωρίζουμε όλοι; Ποιός επιτέλους φοβάται τον λαό; Ποιοί κυβερνήτες φοβούνται τον λαό; Μήπως έχουν λόγους να μας φοβούνται;

Eleni Veisaki