ΚΙΝΔΥΝΟΙ!! Τι φοβάμαι από ένα Φόρουμ Συμμετοχικής Δημοκρατίας;

ΚΙΝΔΥΝΟΙ!! Τι φοβάμαι από ένα Φόρουμ Συμμετοχικής Δημοκρατίας;

Ο αγώνας μας ξεκίνησε. Ζητούμε να θεσμοθετηθεί η διαδικτυακή φωνή της βάσης του ΠΑΣΟΚ και ήδη φτιάχτηκε ένα αρχικό φόρουμ (e-pasok.forumgreek.com) για να συντονίζουμε τη δράση μας. Επιμένω όμως ότι θα πρέπει να είμαστε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΙ. Οι κινήσεις μας πρέπει να γίνονται αργά και σταθερά. Υπάρχουν σημαντικοί κίνδυνοι και «μαθήματα ιστορίας» που πρέπει να έρθουν στο φως. Ως νέα γενιά έχουμε ένα φοβερό πλεονέκτημα. Η προηγούμενη γενιά της μεταπολίτευσης μας έχει κάνει όλους περισσότερο σοφούς. Για την ακρίβεια περισσότερο καχύποπτους και υποψιασμένους για μερικά πράγματα τα οποία τα βλέπουμε να «έρχονται» από χιλιόμετρα μακριά.
Φοβάμαι λοιπόν ότι η θεσμοθέτηση μιας διαδικτυακής δημοκρατίας αν δεν γίνει από την αρχή σε σωστές βάσεις αντί να ελευθερώσει την φωνή των πολιτών μπορεί με την ίδια ευκολία να κάνει το αντίθετο και να την «πνίξει». Συγκεκριμένα φοβάμαι 3 σημαντικούς κινδύνους:

ΦΟΒΟΣ 1ος: e-Voting (=ηλεκτρονική ψήφος). Φοβάμαι ότι θα θεσμοθετηθεί απλώς η διαδικτυακή ψήφος των μελών της βάσης. Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Στην Αμερική υπήρξαν προγραμματιστές που έφτιαξαν λογισμικά για e-voting και αυτή τη στιγμή οργανώνουν πορείες ενάντια στην εφαρμογή τους. Όποτε ακούω σε εκπομπές ότι το κοινό επέλεξε το τάδε τραγούδι μου είναι αδύνατον πεισθώ ότι δεν παίζονται οικονομικά ή άλλα παιχνίδια από πίσω. Αλλά ακόμα και η ιδέα της απλής συμμετοχής σε ερωτήματα πολλαπλής επιλογής είναι εκ του πονηρού όταν οι επιλογές που έχεις είναι «στημένες» και καθοδηγούμενες. Πρέπει λοιπόν να κατοχυρώσουμε θεσμικά όχι μόνο την ψήφο μας αλλά την διαδικτυακή μας άποψη. Θέλουμε κανόνες μέσα από τους οποίους θα φτιάχνονται τα θέματα προς ψηφοφορία κατ’ ευθείαν από τους πολίτες. Όταν μάθουμε ότι αποφασίστηκε από το κόσμο μείωση των μισθών ή κάτι άλλο παράλογο θα πρέπει να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στις διαδικτυακές συζητήσεις και να διαβάσουμε τον τρόπο με τον οποίο προέκυψαν τέτοια αιτήματα μαζικά και ότι δεν «στήθηκαν» παιχνίδια εις βάρος μας . Αυτό φαίνεται δύσκολο, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Πως θα οργανώσεις 1 εκατομμύριο διαφορετικές φωνές χωρίς να γίνεται χαμός; Υπάρχει λύση; ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ. Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι υπάρχει. Το μυστικό είναι να θέσουμε σωστούς κανόνες συμμετοχής. Ήδη υπάρχουν διαδικτυακά ηλεκτρονικά παιχνίδια που τα μέλη τους "συνομιλούν" με κανόνες που είναι ΙΣΟΤΙΜΟΙ για όλους και τα μέλη που συμμετέχουν απολαμβάνουν τη συμμετοχή και αριθμητικά είναι περισσότεροι από τον πληθυσμό της Ελλάδας! Γιατί να μην γίνει κάτι ανάλογο και για τη δημοκρατία; Το μόνο θέμα προς συζήτηση είναι να ξεκαθαρίσουμε σε τεχνικό επίπεδο τους κανόνες της ισότιμης συμμετοχής, ώστε να υπάρχει τάξη χωρίς να στερηθεί κανείς το δικαίωμα να θέτει θέματα προς συζήτηση και θέματα προς ψήφιση. Η τεχνολογία υπάρχει, η όρεξη υπάρχει, η ιδεολογία υπάρχει. Ας ξεκινήσουμε και υπάρχουν εναλλακτικές τις οποίες μπορούμε να δοκιμάσουμε. Αλλά ακόμα και αν αποτύχουμε στην αρχή δεν θα σταματήσουμε. Το φάρμακο για τον καρκίνο δεν βρέθηκε ακόμα αλλά η χρηματοδότηση για την έρευνα είναι τεράστια. Τώρα που ξεκινήσαμε δεν θα σταματήσουμε την «έρευνα» για την αυθεντική δημοκρατία μέχρι να κατοχυρώσουμε την ισότιμη και διάφανη συμμετοχή όλων των πολιτών.

ΦΟΒΟΣ 2ος: Νέα τάξη διαδικτυακών «καρεκλοκένταυρων». Η συμμετοχή σε ένα θεσμοθετημένο φόρουμ θα πρέπει να είναι ισότιμη, άμεση με τη μικρότερη δυνατή εκπροσώπηση. Όσα πρόσωπα ξεχωρίζουν θα πρέπει να γίνεται απλώς επειδή συμμετέχουν ενεργά και ισότιμα και αναδείχθηκαν στα μάτια μας ως χαρισματικά και όχι επειδή «διορίστηκαν» ή εκλέχθηκαν σε καθορισμένες διαδικτυακές θέσεις. Στο «παιχνίδι» του διαδικτύου πρέπει όλοι οι πολίτες να ξεκινούν από το ίδιο σημείο. Φοβάμαι δηλαδή μια νέα γενιά διαδικτυακών καρεκλοκένταυρων που θα έχουν αυξημένες εξουσίες (πχ moderators-διαχειριστές ή άλλοι εκλεγμένοι εκπρόσωποι) και θα μπορούν να καπελώνουν την διαδικτυακή φωνή της βάσης. Έχουμε βαρεθεί να ακούμε τους ίδιους και τους ίδιους να λένε «μετά από γόνιμο διάλογο με την βάση καταλήξαμε ότι: θα αυξήσουμε λίγο τους φόρους, θα μειώσουμε λίγο τους μισθούς κλπ». Η φωνή της βάσης πρέπει να ακούγεται με κανόνες και να μην είναι εύκολο να την ερμηνεύει και να την παρουσιάζει ο καθένας όπως θέλει. Η φωνή της βάσης θα πρέπει να παραμείνει αυθεντική. Πριν από τη θεσμοθέτηση δηλαδή πρέπει όλοι να καταλάβουμε από την αρχή ότι η εύκολη λύση είναι να θεσμοθετήσουμε εκπροσώπους για το κάθε τι και αυτό δεν μας συμφέρει. Με τον τρόπο αυτό εμείς οι ίδιοι θα αποκαθηλώσουμε τη δημοκρατία που επικαλούμαστε. Εφόσον η τεχνολογία υπάρχει, είναι μεγάλο στοίχημα για εμάς να συζητήσουμε και να καθορίσουμε «έξυπνους» κανόνες συμμετοχής οι οποίοι θα εκμεταλλεύονται σωστά την τεχνολογία με τέτοιο τρόπο ώστε τα αιτήματα της βάσης να προκύπτουν με διαφάνεια και με τρόπο αντικειμενικό χωρίς να μπορεί ο καθένας να τα «ερμηνεύει» όπως θέλει για την πάρτη του. ΟΧΙ λοιπόν σε βιαστικές κινήσεις ειδικά στην αρχή της νέας μας προσπάθειας. Το πρώτο στοίχημα που έχουμε να κερδίσουμε είναι να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας και τον πολίτη να συμμετέχει ισότιμα αλλά με κανόνες. Οι αποφάσεις μας πρέπει όχι μόνο να φαίνονται αλλά και να είναι μαζικές.

ΦΟΒΟΣ 3ος: Ο φόβος της διαφορετικής γνώμης. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε προσεκτικά και την πιο παράλογη τοποθέτηση. Όταν έρθει κάποιος και μας πει ότι βρήκε τον τρόπο να κάνει θαύματα εμείς δεν πρέπει να βιαστούμε να πούμε «άρων, άρων σταύρωσον αυτόν !» (Πάσχα έρχεται… ελπίζω να καταλαβαίνετε τον συμβολισμό). Θα πρέπει να εξετάζονται ψύχραιμα όλες οι απόψεις. Ακόμα και στην ακραία περίπτωση που ο άλλος έχει ρατσιστικές διαθέσεις δεν πρέπει να ξεκινούμε λέγοντας «ρατσιτσή, φασίστα κλπ». Έτσι γινόμαστε «ταλιμπάν» της πολιτικής και χάνουμε το στόχο μας από την αρχή. Πρέπει πάντα με ψυχραιμία να επικαλούμαστε τη λογική και να ανασκευάζουμε τις διαφορετικές απόψεις χωρίς να γινόμαστε εμπαθείς. Όσοι έχετε διαβάσει Πλάτωνα είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνετε για πιο πράγμα μιλάω. Με την ευκαιρία συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους νέους συνομηλίκους μου που θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική να διαβάσουν τον απόλυτο οδηγό επιβίωσης: τους διαλόγους του Σωκράτη που είναι γραμμένοι στα βιβλία του Πλάτωνα. Είμαι σίγουρος ότι θα εντυπωσιαστείτε! Συμπέρασμα πρώτο λοιπόν: Ψυχραιμία στα επιχειρήματα. Δώσε στον άλλον ευκαιρία να μιλήσει και να εκτεθεί ο ίδιος με αυτά που θα πει. Μην βιαζόμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα για τους άλλους διότι μπορεί πράγματι να έχουν «πλανηθεί» και με τις κατάλληλες υποδείξεις κάποιος να αλλάξει γνώμη: ή αυτοί ή εμείς. Ας δώσουμε την ευκαιρία σε όλους να αποδείξουν τη σκέψη τους με ψυχραιμία.

Το δεύτερο ερώτημα είναι: Η διαφορετική άποψη τι αξία έχει; Δεν είναι χάσιμο χρόνου; Θα απαντήσω με ένα παράδειγμα. Υπάρχει μια συνήθεια σε φημισμένα κολέγια της Αμερικής να προσκαλούν κορυφαία στελέχη CEO (= Chief executive officer) από γνωστές εταιρίες που έχουν εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης. Τους καλούν για να τους αποκαλύψουν τα «μυστικά της επιτυχίας» τους και να συμβουλέψουν τους νέους φοιτητές. Θυμάμαι κάποτε μια χαρακτηριστική ερώτηση «Έχετε απολύσει ποτέ κανένα στέλεχος;». Και ο CEO απάντησε «Μόνο μια φορά είχα απολύσει κάποιον επειδή είχα παρατηρήσει ότι συμφωνούσε μαζί μου στο Διοικητικό Συμβούλιο. Φρόντιζε πάντα οι απόψεις του να συγκλίνουν με τις δικές μου και γι’ αυτό τον απέλυσα. Μέχρι σήμερα η εταιρία κερδίζει επειδή στο διοικητικό συμβούλιο αναζητούμε όλες τις διαφορετικές απόψεις και ελέγχουμε όλες τις εναλλακτικές μας πριν αποφασίσουμε». Συμπέρασμα 2ο λοιπόν: σε ένα φόρουμ συμμετοχικής δημοκρατίας δεν πρέπει να ζητούμε τις διαφορετικές απόψεις τυπικά αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι τις έχουμε ανάγκη! Ότι ακούγεται τρελό και αδύνατο ας μην το απορρίπτουμε πριν το εξετάσουμε ψύχραιμα κάτω από το φως του διαλόγου. Πρέπει με ψυχραιμία να εξετάζουμε ΠΑΝΤΑ τα πλεονεκτήματα, τα μειονεκτήματα και την πρακτικότητα μιας νέας ιδέας πριν την βαφτίσουμε «καλή» ή «κακή».